Sinds lange tijd waren we met zijn vijfjes weer eens ergens heen gegaan. Wij gingen met tweede Paasdag naar moeders in Blokker. De aloude, jezelf flink overeten-Paasbrunch. Jongste zoon (15) is nooit zo in voor die gezelligheidjes. "Wie komen er allemaal?" "Nou, wij en je oom en tante en neefje." "Ooooh, dat is wel genoeg dan, ik ga niet!" Hahahaaa, ik kon er wel om lachen. Maar mee ging ie. Het was mooi weer en de tuin leende zich heel goed voor wat fit-spelletjes. Lummelen, tegen de muur aan zitten met je benen in een hoek van 90 graden (weet niet meer hoe dat heet), en de jongens en hun oom drukten zich meerdere malen op. Broer scheen in ene op zijn hoofd te kunnen staan vanuit rusttoestand. Wat een balans. Sportief hoor. Neefje zat lekker op een kleedje en stopte van alles in zijn mond terwijl mijn schoonzus het volgende spelletje alweer verzon. Moeders liet wat squats zien, waar ik nog wat van kan leren. Wat een relaxte familiemiddag. De vermoeidheid die er sinds de slapeloze nachten weer is, werd gecompenseerd door gewoon fijn samenzijn. De druk en mist in mijn hoofd kan dan zomaar verdwijnen.
En weer terugkeren.
Wij hebben kikkervisjes. Oudste dochterlief kon via haar werk bij de BSO, zes frummels mee naar huis nemen. Het blijft ook echt leuk om de ontwikkeling van een kikkervisje tot volwaardige mini kikker mee te maken. Totdat ze, zoals ongeveer 10 jaar geleden, per ongeluk door de woonkamer liepen. Ik schrok me dood. Hetzij heel klein, maar dat maakte het nog lastiger om er niet op te gaan staan omdat je ze gewoonweg niet zag. Gelukkig sprongen ze nog niet. Ze hebben het overleefd en we hebben ze toen aan de kant van de sloot weer losgelaten. Je moet er ook wel moeite in steken om ze te laten groeien. Hoewel ze aan/door/van watervlo en andere schepsels uit de sloot hun buikje rond eten, kun je kennelijk ook een paardenbloem, komkommer en appel aan ze slijten. Opgezocht op internet. En het slootwater af en toe verversen. Dus gisteren gingen we op pad met twee jerrycans naar de Twiskesloot en het slootje in het weiland ernaast. Dochter balanceerde met haar soepele lichaam op een boomstronk in het water om zo water te vangen in de jerrycan. Daarna klom ze , vederlicht als een elfje, over een hek om ander slootwater te vangen. Ik verbaasde me over de gracieuze souplesse waarmee zij slootwater voor haar dikkopjes ving. Ik zou, ook op haar leeftijd, al 10 keer de sloot in gedonderd zijn en mijn benen hebben opengehaald aan splinters van het hek. Ik ben vroeger nog nooit in de sloot gevallen, maar dat had dan zeker gebeurd. Ik hield niet zo van slootkanten. De kikkervisjes krijgen een groter onderkomen, te weten een kweekkas op pootjes. De 'gratis' zaadjes van de Appie en de Deka zijn op de tuin geplant, dus de kweekkas op pootjes staat leeg. Wij kweken kikkers in plaats van bloempjes en radijsjes. Het gezoem in mijn hoofd wordt met de dag weer erger. Ik weet, het wordt uiteindelijk ook weer minder en kikkervisjes in de tuin in een kikkerkweekkas is toch weer wat afleiding.
Koningsdag. Om 12 uur had ik afgesproken bij een vriendin (nummer 1) en andere vriendin (haar zus, nummer 2) pikte me met de auto op. Verrassing, tof dat ze ook meeging de stad in. Ik was in de veronderstelling dat we gelijk door zouden lopen richting pont, want andere vriendin (nummer 3) ging al richting stad en daar hadden we ook mee afgesproken. Maar het werd eerst 2 mimosa's drinken en er werd nog iets gegeten. Goede muziek op en omkleden hoorden er ook nog bij dus eer we op het CS waren, was daar de reeds 40 minuten op ons wachtende vriendin. Nou, hup de stad in. Maar niet voordat we manlief van vriendin1 even gedag hadden gezegd. Die was gewoon aan het werk. Uiteraard spreekt vriendin 1 twee onbekende jongens aan en ja hoor, zij gingen ook mee de stad in, evenals de zoons en vrienden van vriendin 2 die uiteindelijk ook naar Amsterdam waren gekomen. Eén van de onbekende jongens was in ene weg en bleek op het toilet te zitten in een hotel ergens along the way in de stad. Maar wat was het druk! We kwamen precies op de plekken waar AT5 (in mijn geval) al melding op mijn mobiel van had gemaakt daar absoluut niet heen te komen. Dus wij stonden daar wel. Geweldig, hahaaaa. Je kwam vanzelf vooruit of in ieder geval een richting uit zonder daar iets voor te hoeven doen. En dan moeten plassen. Niet te doen. Al die mannen lieten hem in de grachten of portiekjes hangen en wij als vrouwen haten ter plekke andere vrouwen omdat er überhaupt een rij staat voor 1 dixie of in een café. Lozen die handel en broek weer omhoog denk ik dan. Gelukkig kwam oudste zoon van vriendin 2 een bekende tegen die cocktails verkocht en een toilet ter beschikking had in het huis achter hem. Wat een opluchting. Maar ook, wat een mazzel/toeval dat we juist die straat in waren gegaan. Met lege blaas strompelden we verder en het was gewoon niet te filmen. Je zag in de verte al de meest dichtstbezaaide bruggen ever. Maar we hebben het overleefd. Vriendinnen en ik zijn uiteindelijk in een café in een rustiger stukje Amsterdam beland en hebben daar lekker gegeten en nog een afzakkertje gedaan. De eerste Koningsdag na/tijdens corona is een feit. Mijn oudste zoon wilde vriendin 3 en mij wel ophalen bij de pont in Noord dus een taxi hadden we ook als klap op de vuurpijl. De lieverd.
En dan moet je de volgende dag gewoon werken. De straten waren inmiddels alweer brandschoon, er was flink doorgewerkt gedurende de nacht. Ik was om 08:50 aanwezig zodat de schoonmaker meteen naar binnen kon. Ik had een relaxte laatste werkdagje voor mijn vakantie. Morgen gaan we, op oudste dochter na, een aantal dagen naar Duitsland. Een wegtrekje naar een leuk optrekje. Ponyurlaub staat er in de beschrijving. Niet dat ik de hele dag op een pony ga zitten natuurlijk. Dat ga ik dat arme dier niet aandoen. En mezelf al helemaal niet. Maar het is een heel leuk onderkomen in een rustig, beboomd en beheuveld oord met veel dieren zodat jongste dochter alles plat kan knuffelen. En daarna waarschijnlijk allergische reacties gaat krijgen. Allergiepilletjes niet vergeten in te pakken zo. Ik heb er zin in. Mijn hoofd met zoem en een beetje spanningshoofdpijn needs some andere omgeving en rust.
Want als we volgende week terugkomen wacht Bevrijdingsdag alweer met smart op mij. Met in ieder geval vriendin 3 (misschien ook vriendin 1), ga ik naar Het Vrije Westen in het Westerpark waar ook een Oekraïne-podium is. Het zal denk ik ook wel wat dubbel aanvoelen. Maar we gaan het zien. Geheid zal het er megadruk zijn , maar dat ben ik door Koningsdag wel weer gewend.
Oké So Long, Farewell, Auf Wiedersehen, Goodbye!
