Nachten waarbij ik vier uur aan één stuk door slaap zijn per week op twee vingers te tellen. Met behulp van af en toe 0,1 mg melatonine wil het nog lukken om redelijk snel in te slapen, maar pof! 3 uur later, klaarwakker. Hersens die gelijk weer als een malle gaan draaien door dingen die met gemak overdag ook overdacht kunnen worden. Maar neeee, dat moet om twee uur 's nachts. Wat een gezeik weer. Als ik mazzel heb, slaap ik na een uur weer in, nadat ik eerst heb geprobeerd zonder mijn mobiel die tijd door te komen. Maar meestal pak ik dat ding er toch bij. Ten eerste om te kijken hoe laat ik nu weer onnodig wakker ben geworden en ten tweede om dan toch wat rond te gaan surfen. Ja, nu ik toch wakker ben...Zo weet ik nu bijna alles over het Foetaal Alcoholsyndroom (FAS), de concertagenda van Paul Kalkbrenner, hanzesteden, scooterbedrijven waar jongste zoon geen stage kan lopen omdat ze vol zitten en de spelregels van het kaartspel Canasta. Nog meer van die flutdingen waar je hersens vol van gaan zitten.
Ze staan weer aan. Ik ben weer te alert.
Wellicht komt het doordat bepaalde mensen om me heen niet goed in hun vel zitten. Wellicht heb ik de afgelopen tijd teveel gedaan in mijn vrije dagen. Stilgezeten heb ik niet. Ik kan dat ook niet en wil dat ook niet. Zo heb ik de afgelopen tijd een leuk tripje gemaakt met een vriendin naar het chalet van een andere vriendin, ben ik met moeders naar broer, schoonzus en neefje in de Eifel geweest (rennen van trein naar overvolle trein) en heb ik die weken ervoor met broer veel contact gehad over de familiecontacten die worden aangehaald.
Misschien komt het doordat hier thuis ook niet alles op rolletjes loopt, maar zéker komt het doordat één of andere psycho van buiten het nodig vond om zijn leuter erbij te pakken terwijl ik aan het werk was 2 weken geleden. Hem direct de deur uit gezet, intussen de nodige stappen ondernomen en op zich alles onder controle maar het zorgt ervoor dat je toch wat meer om je heen blijft kijken.
Daar gaan we weer. Niet stil kunnen zitten. Zelfs over een Netflix-aflevering van een uur kan ik vijf uur doen omdat ik tussendoor; op mijn mobiel kijk en een wordfeutwoordje leg, een appje beantwoord, naar de keuken loop om wat te drinken te pakken maar zie dat de vriezer niet goed sluit en ik dus een megabonk ijs los ga bikken. Kind 4 schreeuwt vanaf boven of ik weet waar zijn slippers liggen, ik denk dat te weten, duik onder de bank maar vind alleen maar stof en hompen hondenhaar. Brrr. In de tuin mezelf dus afkloppen, oh shit, de was van gisteren hangt daar nog; uitschudden, opvouwen, op de trap naar boven leggen zodat iedereen er weer met grote passen overheen kan stappen. Waar was ik? Oh ja, gesmolten ijs opruimen bij de vriezer. Laat ik dan ook alvast maar koken zodat dat straks niet hoeft want ik wil verder met Stranger Things...
"Hallooooo!!!!" Kind 1 komt binnen. Netflix weer op pauze want je vraagt toch even hoe zijn dag was. En terwijl hij vertelt hoe zijn dag was komt kind 4 toch zelf naar zijn slippers zoeken onder de bank. Dit leidt me af, dus luister half naar kind 1, erger me aan kind 4, zeg dat de slippers daar echt niet liggen, maar hij ligt al op zijn buik half onder de bank. Hup! naar de tuin en je afkloppen! Ik vat de laatste zin samen die ik nog heb gehoord van kind 1 waardoor het gesprek weer op gang komt of tenminste, het lijkt of ik weer luister. Ik kijk naar het pauzebeeld van Stranger Things en besef me dat ik echt niet meer weet waar het over gaat. Kind 1 zegt dat hij nog even naar de tuin gaat om daar verder te gaan met de vijver. Opeens is daar kind 3, zij hoort dingen altijd op het juiste moment. "Wat ga jij doehoen???" Kind 1 zegt naar de tuin te gaan, en kind 3 wil gezellig mee. Ok. Dat betekent 2 kinderen even weg en kind 4 hoor ik boven gamen. Ik druk de playknop in. Nee. Ik weet echt niet meer waar het over gaat. Stukje terugspoelen. Wat een gehannes. Het is me uiteindelijk gelukt de hele serie af te kijken om tot de teleurstellende conclusie te komen dat het einde weer een nieuw begin is van het vervolg waar we veel te lang op moeten wachten. Naja, kan ik in de tussentijd tenminste heel veel niet stil zitten.
Om mijn hoofd te legen ben ik weer een beetje gaan wandelen en duik geregeld Het Twiske in. Ik kom niet vooruit. Ik liep ooit 5.7 km per uur. Dat werd na die wegtrekker 5.4 km per uur en nu loop ik naar lucht te happen bij 5 km. per uur. Ademhaling is ook weer niet helemaal goed, maar met alle stress dingetjes erbij (en die fluttige overgang) begrijp ik dat. Kennelijk slaat het op mijn ademhaling. Chronische hyperventilatie is wel eens gezegd, hoe kom ik daar nou weer aan. Er zijn weken dat het heel goed gaat en nu dus weer wat minder. Ook zit er zomaar, hopla, 4 kilo aan. Op het werk kook ik vaak een warme maaltijd in de middag, maar 's avonds thuis dus ook. Ik beweeg daar ook veel minder dan op mijn vorige locatie.
Laatst met moeders een kleine wandeling gemaakt vanaf Zaandam naar de Zaanse Schans. Ze was er nog nooit geweest en eenmaal daar kon ze niet echt begrijpen waarom het zo'n toeristische trekpleister is. Dus google ik dat ter plekke op, want zelf uitleggen en zeggen: 'kijk gewoon eens om je heen', werkt niet. Want ieder heeft zijn eigen mening over wat nou wel of geen toeristische trekpleister is. "Er zijn wat molens, wat veel te dure ambachtswinkeltjes en veel cultuurhistorische houten gebouwen die hierheen zijn verplaatst sinds 1963", vertel ik haar (ze hebben het niet over het fietspad dat er dwars doorheen loopt met de nodige irritaties tot gevolg). En daarom is het een toeristische trekpleister. Punt.
Enniehauw, desondanks toch blijven wandelen met 'Moordzaken, Podcast' op de kop of lekkere muziek.
Zie dat het vandaag buiten niet zo warm is. Ik heb zin gekregen om even een rondje te lopen. Klein ontbijt, de wandelschoenen aan en de podcast op. We trekken er weer op uit. Mazzel!
